Ne kadar da ara vermişim boyle...
Istanbul'da yasayip da 'yogunum' demek artik demode geliyor kulagima...onun icin demiyorum... ama 2 bebek ve is hayati...gercekten yogunum!!!
Isten eve geldigimde kucuk kizim uyumus oluyor. Oglumla 1 saat kadar takilip onu da yaitiriyorum. Haftaya soyle bir baktigimda cocuklarimla esasinda ne kadar az vakit gecirebildigimi gorup icim sizliyor...
2 cocuklu ilk yilbasimi gecirdim. Kartalkaya'ya gittik. Vurduk cocuklari sirtimiza, dag tepe demedik bastik gittik. Kizim hastalandi. Hayatinda ilk atesini gecirdi:( Bu seyahat bana baska bir yonden ders oldu, tum annelere duyurulur... Otele giderken cocuklar icin yaninizda kendi carsafinizi goturun! Ben oglumda hic boyle birsey yasamadigim icin hic aklima gelmezdi; kizimda 2.kez olunca uyandim... Soyle oldu; kizim yuzukoyun uyuyor. Ilk otelde kaldigimizin ilk sabahi kizim yanaklari kipkirmizi uyandi. Hava degisikligi, oda sicakti, duzeni degisti, cildine vurdu falan gibi teshisler koyduk. Eve donduk duzeldi. Bu yilbasi tatilinde de ayni sey geldi basima. Ilk gun hasta oldugu icin diye dusundum ancak farkettim ki otelin carsaflari ne oldugunu bilemeyecegim deterjanlarla yikandigi ve yumusatici hak getire zimpara misali oldugu icin, kizimin yanaklari tahris oluyor... Evet o minik yanaklar sosyetik cikti... Hop diye tahris oldular.
Bunu farkedince cocuk yataginin bas kismina babanin bir t-shirt'unu gecirdik ve temasini kestik. Daha kotuye gitmesini engelledi hic olmazsa.
Neymis? Carsafsiz cikilmazmis artik...
