Bir de ailelerin, durumu hep kendi taraflarina yontma gibi bir durtuleri vardir. Iste baba tarafi aaa bak bunun saclari da kizila caliyor, allah allah bizim tarafta da yok ki kizil. kime benzedi ki bu yavrucak gibi geyikler savururken sen de icinden dusunursun, e yahu bu cocugun bir de annesi var, bakalim onun atalarinda kizil var mi yok mu...cık cık cık... ordan annen cikar, e vallahi ne dersen de bunun cenesi ayni baban... der. Cenenin de birine benzemesi enteresandir tabi, ya evet hakkaten bak..dersin... gecersin. Falan.
Bu durum boyle gider durur.
Ama gecenlerde kesin karar verdim ki oglumun elleri tipki ben... e o kadarcik olsun dedim kendi kendime. Ellerimi begenmem. Hicbir zaman uzun parmaklarim, o cok ozendigim nar cicegi ojeyi surdurdugumde gozume ilistikce hosuma giden parmaklarim olmadi.
...ama oglumunkiler bana benzeyince sevmeye basladim onlari...
yanyana koyup koyup bakiyorum.
opuyorum sonra onunkileri.
opuyorum sonra onunkileri.
eli bana benzeyen oglum:)
1 yorum:
:-) gulumseyerek okudum. Cok hos..
Yorum Gönder