Yılbaşı Bize de Geldi Sonunda

Yılbaşı, doğumgünleri benim için çok önemli oldu her zaman... Sanırım çocuksu tarafım tamamen dışa vuruyor ve herkesten daha çok eğleniyorum... Bu yıl ağaç süslemeyi biraz geciktirdik, oğlum geçen haftayı hasta geçirdi, antibiyotikle tanıştı kendisi, öksürük uyku sorunları derkeen... ağaca sıra gelmedi. Oysa ki yeni ağaç ve süsler de alınmıştı. Yeni ağaç aldık çünkü kendisi henüz evin kedisi modunda sürekli bir keşif emeklemesi halindeyken yerden ağaç koymak mantıksızlık abidesi gibi duracaktı o yüzden bu yıl kibar bir ağaç yapalım, ulaşamayacağı bir sehpa üzerine koyalım biblo tadında dursun diye düşündük.

Bizim hayatımızda yılbaşı ağacı bi tür ritüel halini almıştır. Her yılın bir süsü olur, bu süs o yıl birşey bekleniyorsa (mesela bebek...) ona özel alınır. Evlendiğimiz yılın süsü (nikah şekerimiz), oğlumuzun doğduğu yılın süsü (çorabı) falan filan gibi şeyler bir sonraki yıla kadar özenle saklanır, hepsi ağaca tekrar asılır. Böylece her yıl bir tane eklene eklene gidiyoruz. Bu da bu yılın süsü, gelecek olan kızıma özel:)

Evi süslemek de benim için ayrı bi durum... Tabi kedi merdiveni, disko topu falan değil... Banyo aynasına minik bir kırmızı top yapıştırmak, kapıya noel baba çorabı asmak, bilgisayarıma çam ağacı dalıyla kozalak yapıştırmak kırmızı yeşil kurdelayla bağlamak falan gibi:)

Evde yanından her geçtiğinizde içinizden mini bir mutluluk geçirten orda asılı bir noel babalı havlu ise eğer, denemeye değer derim... jingle beeeeells jiiingle beeeellllssss.......